karanlýkta nasýl yazýlýr þiir, öyle yazýyorum
yüzüm ayda, yýldýzlarda
oturduðum yerde tedirgin
içim taþýyor dýþýma
dýþým içime
öyle sýkýcý bir hava
dumaný tütüyor bacamýn
yaðmur ha yaðdý ha yaðacak
bakýþlarýma tökezliyorum
düpedüz yürüdüðüm yollarda
sabahlar olur mu böyle
ellerimi gizleyerek kendimden
gittiðim yerden kaçýrýrlarken ýþýðý
körebe oynar gibi
sendeleyerek
kimi yakalarým
ya da kime yakalanýrým
iki adým ilerlesem
delerek karanlýðý
yeni bir ay gibi
en aþaðýlardan
yukarýlara doðru
çizemez miyim yönümü
yýldýzlardan bir kümede
delemez miyim uzayý
usdan öteye
bir masal içinde
bin bir masal
güç aþmak karanlýðýn üstünden
atlayarak
varmak güneþli güne
ele geçirmiþ bütün yýldýzlarýmý karanlýk
ondan emir alýr bütün kümeler
gömülür kalýrým içime
ay bakar pencereden
acýnasý halime
yine de geceye karýþamam
karanlýðýn rengiyle
7. 7. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.