Yalnýzdým odamda ýþýklarý açmýyordum masa lambam mumdan daha iyi aydýnlatýyordu. vücudum sarhoþtu ruhum huzur arýyordu. ölümü düþündüm önce sonra güzel yüzleri örümcekler geziyordu duvarlarda sivrisinekler sokuyordu zehirliydiler. hissetmiyordum alkollü idim. örümcekler yer deðiþtiriyor, oyuklarýna giriyorlardý.
karanlýk ruhumu besliyordu. kýrmýzý perdeler saklýyordu beni. gözlerim tedirgindi örümcek adam olmak istemiyordum. sigara dumanýyla daireler çiziyordu ellerim. ruh gibi hafif ve umarsýz havaya yükseliyorlardý.
Bir þeyler olmaya aday hissettim kendimi sonra ’YARIN’düþtü aklýma AN larý düþündüm duvar saatinin gece yarýsýný vurduðu aný takvim yapraklarýnýn yýrtýldýðý aný mutlu yatak odalarý düþledim. sadakatsiz ve haindim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkan kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.