İÇİMDEKİ MAVİ
tik tak, tik tak...
yalnýzlýðýn duvara yaslanmýþ halinin sesi bu.
Ýþte cennet kadar uzak
ve ölüm kadar soðuk halin.
yoksun, yoksun...
sen hiçbir yerdesin.
anýlarda bir resimsin.
hayatýmýn küllenmiþ çiçeðisin.
baþucumda gülümsemen yalan.
þu çerçevenin içinde yok olup gittin sen.
içim yanýyor
içim aðlýyor
ve artýk benden geriye hiçbirþey kalmadý.
bu odanýn ikimizinde mezarý
olmaktan baþka çeresi var mý? söyle bana.
Kavuþmanýn imkansýzlýðýyle
boðuþurken,
gözlerini mavi
düþlediðim sevgili
sevmemek yok da yetememek var bazen.
iþin içinden çýkamamak var.
beyaz dumandan bir düþ gibi
saklandýðýn sigaramdan koparýp içime
alýrken seni
sanma ki hiç aðlamýyorum
kýrklýk bebeðin aðzýndan
emziðini çeker gibi
kopardýlar seni benden
bebek bunu hatýrlamaz
ama
ben yine yandýðýmla kalýrým
kirlenmemiþ vicdanlarýmýzla
verdiðimiz sözlerin her hecesi;
þakaklarýmda atan nabýz gibi
terli yastýðýma bulanmýþ
gözlerine bakmaktan korktuðumu
kalbimin avuçlarýnda attýðýný bilmem bilir miydin?
ah sevgilim
yine bilir misin ki benim gözümde
seni kimse hak edemez
umutsuz yarýnlarýmýn ýþýltýsý
en soylu ruhlarýn bile yanýnda
kürdan kadar deðeri yok...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.