VİYANA

Ýnsanlarýn gölgesinin
hiç bir yanýna düþmediði,
boþ ve soluksuz bir meydanda
koþuyorum
yorulmak bilmeden.
Özgürlük senfonisi yükselirken
heykellerden sabaha,
kýzýl bir fahiþenin bacak arasýnda
söndürülmüþ aþklarla
insanýn insana,
insanýn hayvana,
insanýn doðaya
yaptýðýndan utanmýþ
haykýran aryalarla gökyüzüne
koþuyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın:

erkan kara Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ZAMAN HERŞEYİN İLACI ÖRÜMCEK ADAM BABAYA MEKTUP EKONOMİK ŞİİR EVLİLİK İSTİFA ELMA İÇİMDEKİ MAVİ VİYANA ÇİÇEKÇİ