hiç olmayacak vaatlerle kandýrýlmýþ sevgilim parkta seni görür gibi oldum. hýrpalayan rüzgar, çimlerin kokusu yeþil yapraklar ve sen yine aynýydýn. çocuklar salýncak kavgasýnda insanlar aptal yürüyüþlerindeydiler pamuk bulutlar birikmiþti tepeye sinmiþtin gökyüzüne aþk olup yaðýyordun belki doðruydu her þey ben yanýlýyordum o, ben olmadýðýmdan þiirler yazýyordum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkan kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.