Aşk ve utanç

Koysam da noktayý, bu son satýra
Açtýðýn parantez hatýrlar seni
Daha ömrümdeki gün tükenmedi
Ýçim alev, alev
Yanýp durmakta
Hasreti göðsüme “sen” diye bastým
Bu öykü noktayla bitmez ki daha

Noktalý virgüller gruplar durur
Acý, hasret, özlem, dert, sýra, sýra
Açýða çýkacak kuyudaki sýr
Nemrut’un ateþi yakacak daha

Hayale sýðmayan anýlarýmla
Daha güvercinler kanat çýrpacak
Hasrete yazdýðým mektuplarým var
Martýnýn hýrslarý bitmedi daha

Soru var,
Ünlem var,
Sonra üç nokta…
Bitmemiþ cümlemin
Yorumundayým
Þarký var, türkü var, þiir ve þarap
Bir de
Çekeceðim cezam var daha

Virgülün hakkýný vermem gerekir
Durmak, soluklanmak son zamanýmda
Üst üste noktayý atýp durmalý
Açýklamam gerek bu aþký þimdi
Utanca, saygýya, yer vermeliyim
Bilmelisin sana mahcupluðumu
Seninle öykümüz bitmez ki daha

Adýný koymadýk bu sevgimizin
Ne baþlangýç belli
Ne sonuç belli
Týrnak da atýlmaz bu bilmeceye
Ne konuþan vardý
Ne konuþturan
Karakalem kara yazar defteri
Sözlerin sancýsý geçmez ki daha

Mehmet Türkan




Sosyal Medyada Paylaşın: