UNUT'a'MAM KADIN..!!

UNUT’a’MAM KADIN..!!

Sac tokan’la duvar’a astýgýn damatlýðým duruyor baþucumda..
Nerdesin kadýn yakýþmadý bu erken el/veda
Aþk’sýz bir þiveyle kac küfür eskittim aynalarda
Artýk eskisi gibi ütülü giymiyorum gömlegýmý

Cayý sekersýz can bardak’tan ýcýyorum sen nýyetýne
Can cýkýyor huy cýkmýyor kýzma bana kadýn..!

Unutkandým huysuzdum arasýra cekýlmez býrýydým
Ne cok kýzardýn yataga corabla gýrdýgým zaman

Yüzünü buruþturur gözlerýný kýsardýn da kyamazdým
Farkýndayým þimdi yoksun
Kýzgýnlýgým kendýme kadýn anlýyormusun

Nefes alamýyorum kadýn..!
Dudak izlerini kapý önünde býrakýp gittin

Arkanda sürðün kem ðözlü kara suratlý bir adam
Y/arsýz yurtsuz boynunda yaðlý bir urgan
Ýzbe bir köy evi’de ölümü bekleyen

Sýrtýnda bir kamyon yükü vicdan
Elinde el iþlemesi göz nuru bir intihar mektubu..

Dur/durma kadýn...!
Bu gece sana gelecegým tüm yarýmkalýþlara raðmen.
Hani ilahi ðüc engel olacak bu yolculuða
Sana kavuþmama.

Hisset kadýn þimdi beni hisset.
Her gece bana ettigin o duayla kulaklarýmda.
Melekler sol yanýma durdu

En uzun yolculuguma eþlýk etmek ýcýn.
Bekle kapatýyorum gözlerimi kavuþmam yakýndýr kadýn..

Ben kendimi coktan unuttum.

Sen(de)

Unut/ma beni kadýn..(!)

Ibrahim Yýlmaz
(kýrýk/k’alem)
Sosyal Medyada Paylaşın: