İçimdeki kemik sesleri...

Ýçimdeki kemik sesleri...

Aidiyetini yitirmiþ sahketar cümlelerin pandorasý gibi
derin kesiklerin yama tutmadýgý vucudumun
akrostiþ þiirleridir göz terlerim

Ve þimdilerde yagmurlara hapsedýyorum aklýmý
kagýttan gemýler yapýp içine iliþtiriyorum

cesed kokan çocukluk hatýralarýmý
musalla sessizlýgýnde agýr agýr kaybolurken uzaklara

Ben ise kendimi arýyorum hastane odalarýnda.
Kim caldýmýþtýký elimden gelecegimi, k,m södürmüþtü dünyanýn ýþýklarýný
yok yok ben karanlýktan korkam anne bilirisn

yüregimde bir inþirah yankýlanýr
yusuf sabrýyla ayaklarýmý kanatýrcasýna koþar gelirim sana

durdum..
saat fýrtýnalý yalnýzlýgý gösterirken
nefesim hapsetti bedenimi
bir yýldýz kaydý
mor serce en hicazkar makandan ötmeye baþladý

lakin kimseler görmezdi mor serçenin kanatlarý altýndaki
sýzlayan yarayý.
görmedilerde
yada görmezden gelip en yakýnköþe baþýnda dönüp gittiler

rastgele diye denize atýlan oltanýn
rast gelmeyen balýklarý gibiydim
vurgun yedim denizi’ne düþtüm
yýlana sarýldým
bir türlü denkleþtiremeþtim umut harclýklarýný
senyine mi gittin
yetim býraktýn ellerimi anne

kalbim cýrýlcýplak kaldý ulu orta
karaya vurmuþ aciz kelimelerim
içimde bilindik kemik sesleri

bir atmosfer boyu yol aldým
gökyüzünü yorgan yapýp sarýp sarmaladým
bir deniz mil’i agladým

sustum
bir ahh’ým hüznünde
kemik seslerýnýn ýcýnde ebediyete gömüldüm
anne
...

kýrýk/k’alem

Ýbrahim Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: