Gitmek mi gerekir...

(Gölsesinde) saklandýgým bir hayatýn son anlarý..
Ölüme söz kesmiþ göz kapaklarým
Belkide seni son görüþü
Ne olur sevdýgým kýzma bana asma suratýný kýsma gözlerini öyle
Biliyorum.
Sana hep geç kaldým.
Ama..
Ben seni,
Yasemin kokulu yaðmurlarda sevdim
Hayatýmýn en son baharý
Bazen kýr papatyasý
Bazen hanýmeli bazen de kasýmpatý
gün/eþim affet sana hep gec doðdum...
Ne zaman (özlersen) beni
bahceye bir cicek daha ek
biliyorum con genc öldü dýyecekler cok sevdý dýyecekler arkamdan
sen hýc uzulme sevdýgým sil gözyaþlarýný
hiç yanyana (fotogramýmýz) olmamýþtý senýnle
ölüm beni cagýrýrken son býr kare kalsýn hayatýnda
son býr nefes gir koluma sevgýlým
tut ellerýmden býrakma
bizim hikayemizin baþladýgý yere götür
sen yine bahcemýze gizlice gir (elma) toplamak ýcýn
ben balkondaký sedýrden sený goreyým anýden
o an tekrar dünya dursa ben hep sana aþýk kalsam
Görüyorum !
Azrail kol geziyor yamacýmda..
gözyaþlarýmý buharlaþtýrmadan gözlerinin cukuruna gömülmek dilegiyle ,
durma sevdigim !
Hadi !
Öp beni gözbebeklerimin içinden.
son bir kez öpte gecsin
bitsin bu acým..


Ibrahim Yýlmaz / kýrýk/k’alem’’
Sosyal Medyada Paylaşın: