An/kara gözlüm...!

Günaydýn
AN/kara Gözlüm!

Güneþ doðmadý belki daha ama günaydýn iþte.
Belli ki özledin beni, kuru ayazýndan tanýrým seni.
Tanýdýðým en ciddi þehirsin yemin ederim.

Bak yine ben geldim.
Alaycý gülüþünü duyar gibiyim.
Aþti’nin merdivenleri alýþýk, kan çanaðý gözlerle otobüse biniþime.

Gülme bana be Ankara!
Zaten geldiðim þehri sende sevmezsin bilirim.
Bak bu sefer bak bu sefer, geçmiþimi býrakýp geliyorum
Beklentilerimi beklerken beklemekten yoruldum buralarda.
Sana geldim..!

Aslýna bakarsan neden gittiðimi bilen tek kiþiyim.
Kendisi için gittiðimi düþünen biri olsa da, asýl neden baþka...
Kýzma be an/kara gözlüm kýzma !
Þiþirdim kafaný yine sabah sabah ama bu sefer kýsa keseceðim.
Þu dünden yadigar sigaramý bir bitireyim .

Bu arada her zamanki gibi yine uyumadým yolda,
Rüyalarýma giren bir kadýn’dan bahsetmiþtim sana
Ýþte onunla konuþtum yine yol boyu.
Seni anllattým o’na

Ýnanýr mýsýn hava açýktý ama tek bir yýldýz bile görmedim bu gece,
Galiba hepsi gelecegimden haberdar gibi,
Terk ettiler bu þehri
Her neyse uzatmayayým daha fazla,
Eve gelmek üzereyim hem güneþte dogar birazdan

Belki
Bir gün yine çocuklugumu özler gelýrým sana...
Görüþmek üzere hoþça kal
An/kara gözlüm...!


ýbrahim yýlmaz
kýrýk/k’alem
Sosyal Medyada Paylaşın: