Yaradan insana bir gönül vermiþ
Sevdanýn peþinden yürüsün diye.
Postunu kumlarýn yüzüne sermiþ
Gizemi çöllerde arasýn diye.
Umut özde ucu olmayan þehir
Kendi azap çeker, yolcusu kahýr
Gözü rehin alýr yaþ denen zehir
Özlem çeken gönle yarasýn diye.
Kurak bir mevsimle baþlarsa hicrin
Sevda yanýðýndan verilir ecrin
Urganý yaðlamýþ elinde fecrin
Bekler seni ’dar’ý kurasýn diye.
Yoldaþýn olur da zül ile keder
Çileyle ömrünü kýlarsýn heder
Vuslatý uzaða saklamýþ kader
Hasreti gözünden vurasýn diye.
Yolcu durur mu hiç, gitme demekle?
Geçer de günlerin yol beklemekle
Uðraþtýrýr her dem boþa emekle
Sabredip sözünde durasýn diye.
Nice yiðitleri sevda budamýþ
Nicesi diyeti canla ödemiþ
Mevlâ seni demek od’a adamýþ
Aþkla yanabilen çýrasýn diye.
29 haziran 2012
trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN