ninnilerken saatler
pahalý his cambazlarýný
seyrediyor zaman
dökük , ucuz, sýnýrsýz düþlerini
gülümsüyor dalgýnlýklar
bir hücre daðarcýðýnýn bilinçaltýna
gözlerini kapatýyor
kimsesizliðe süzülen iliklerimdeki algýlar
ve
çocuk oluyorum
gölgesiz vitrinlere
albenili yaprak uçurtmalar dokunduruyorum
sensizliðin kucaklarýna
savaþýyor içimdeki parmaklýklý bilgeler
düþüyorum
içsel zamanýn efsunlu beþiklerine
sonra..
uyuyor sensizlik
buðulu pervazlarýndan düne dönerken tarifeli kýrýlmalar
ben dönüyorum kendime
hem de sevdanýn sonsuzluk aksýyla
sonra yine
susuyor ruhumdaki geç kalmýþlýklar
uzaklarda kayboluyoruz
karanlýðýn uykusuzluðunun kollarýnda saðýr, dilsiz, aþk, ninnileri
hediye kalýyor senden bana
....