Oraya, buraya dökülen kýrmýzý tel saçlarým kadar kimsesizliðim, Tek – tüküm, döküm – döküm dökülüyorum… Nereye düþtüðümün önemi yok, En karanlýk, en tenha köþelere düþüyorum Ve sabahlýyorum…
Olur olmaz zamanlara düþüyorum, Olur olmaz yerlerde çýkýyorum karþýna, Biliyorum olmuyor. Yine boyayamýyorum geceyi en karanlýk yerinden kýrmýzýya, Yetemiyorum…
Yetinemiyorum dökülen saçlarýmla, Yetmiyor, bazen dokunduðun saçlarýmdan intihar edesim geliyor, Asasým geliyor kendimi, ince yerimden… Saçlarým izin vermiyor.. Saçlarým gittikçe kýsalýyor…
Onlar kýsaldýkça ben küçülüyorum, Dünya büyük bir kirlilikle büyüyor, yayýlýyor evrene, Daha ne kadar yer kaplayacaðýmýzý bilemeden, Dökülüyoruz birer birer, kimselere sormadan, Sonra eziliyoruz…
Þarap kadar ezikliðimiz, çiðnenmiþ üzüm kadar yapýþkanlýðýmýz, Yalnýzlýðýmýz, her birimizin tek baþýna çektiði acý kadar, Hep kendi acýmýzý en çok zannettiðimiz kadar bencilliðimiz, Her kýrmýzý saç telime yüklediðim anlamlarým var benim. Ellerimden kayarak düþen…
Kýrmýzý saçlarýmýn büyüsünü bir tek sen çözmüþtün, Saçlarýmý çözer gibiydi çözüþün… Sonra yüreðim çözülmüþtü, Süzülmüþtü. Ellerinden kayýp giderken, Sen de yanlýþ çözmüþsün…
Ne yüreðimi tutabildin, Ne kýrmýzý saçlarýmý, Yanlýþ isim koydun onlara, Her birine bir anlam yüklerken, Döküleceðini hiç de hesaba katamadýk.
Üç tel saçým kaldý elimde, Üç harf gibi, üç hece gibi, Senin hecelerime dokunman gibi… Saçlarýmýn ellerinde üþüyüþü gibi, Ölüþü gibi…
Yirmi Beþ Haziran Ýki Bin On Ýki 11 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.