Ya eskirse birden yüzün?
Geçen onca zamaný
Vurursa birden yüzüme,
Sende kaybolan o þeyle?
Her zamanki gibisindir görünürde oysa…
Nazik bir tebessümle
Çayýma þeker koyar,
Küçük bir kýzmýþým gibi
Karýþtýrýrsýn çayýmý.
Þefkatin de týpký güneþ gibi
Uzaktan uzaða okþar durur tenimi.
Ama bir þey vardýr iþte!
Yüzünü birdenbire eskiten böyle,
Ýlk günlerdeki gözlerini
Sonsuza dek çalan oradan,
Yabancý bakýþlara býrakan yerini…
Þefkatini, güneþten de öte ýsýtan
Bir tutkuyla saran
O þey yoktur artýk ellerinde!
Çayý karýþtýrýrken nazikçe,
Önceki gibi kaçamak bakýþlar
Atmýyorsundur bana…
Özlemiyorsundur artýk bana dokunmayý.
Gözlerini yüzümden çalan
Bir zaman parçasý girmiþtir aramýza…
Þimdiye dek varlýðýný duyurmadan
Sinsi sinsi ilerlemiþ,
Ýçten içe kemirmiþtir aþkýmýzý…
Gözlerin kaþýða mýhlanýp kalmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.