Hasta bir yüz bu…
Güneþsiz…
Gelmedin çünkü,
Dokunmadýn yalnýzlýðýma!
Daðýtmadýn her þeyimi
Her ne varsa,
Tastamam ayný býraktýn beni.
Döndüðümde gördüler
Sensiz geçen o saatleri…
Kaçýrdýklarý gözlerinde gördüm
Yüzümdeki o kopkoyu sensizliði.
Bir þey sormadý kimse,
Nasýl geçti bile demedi kýz kardeþim.
Adýmlarýmý fark etmiþlerdi çünkü,
Ayaklarýma binen o külçeye dönmüþ
Bedeni.
Hastalýðý sileceðim þimdi,
Geri getireceðim yüzüme güneþi.
Fýsýltýlarý geliyor odama kadar,
O parktaki kimsesiz gölgem
Gezinip duruyor yanlarýnda.
Beni bekliyorlar þimdi…
O gölgeyi kovup yanlarýndan
Sanki o parkta benimleymiþsin gibi,
Dokunmuþsun gibi en yalnýz kalmýþ yanlarýma
Gülümsememi en güneþlisinden gözlerle…
“Korkmayýn, o karanlýða dönmeyeceðim!” dememi…
“Artýk dünyamda O var çünkü.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.