Siyah beyaz bir filmde
Kaybedebilir miyim ben de renkleri?
O zaman
Böyle göze batmaz
Onca renk arasýndaki bu grilerim...
O filmde ben de
En cafcaflý, en gösteriþli elbiseler
Giyen kadýnlar gibi görünürüm mutlaka.
Kimse ayýrt edemez
Sade renklerimi…
Bir de film sessiz olsa,
Þahane olur.
Dudak kýpýrtýlarýmdan
Anlayamaz kimse
Bu çok þamatacý, çok konuþan kadýnlardan
Farklý þeyler söylediðimi…
Aralarýnda otursam da
Ne kadar uzak düþtüðümü dünyalarýna…
Peki, bu siyah beyaz, sessiz filmde
Nasýl kaybedeceðim ifadelerimi?
Gözlerimin rengi görünmese de
Ýfadesi ele vermeyecek mi beni?
Ayrýca ne söyleyeyim ki onlara?
Erkeklerden mi söz edeyim?
Bu þýk giysileriyle güzel görünümler sunan,
Her yerde bir çift erkek gözü bulan
O kadýnlara
Baþka neden söz edilebilir ki?!
Erkek gözlerine özene bezene sunduklarý
Bu kalp hoplatan görünümleriyle
Erkekleri býrakýp da
Dünyanýn gidiþatýndan
Konuþacak deðiller ya benle!
Peki diyelim, tam istedikleri gibi konuþtum…
Onlar gibi oldum birkaç dakika da olsa.
Ya kadýnlar “hayrola” der gibi bakýp ta
Sýrtýný dönerse bana?
Onlarla ilgilenmediðim onca dakikanýn
Hesabýný sorarlarsa
Þimþek çakan bakýþlarýyla?
Seyirci anlamaz mý
O cafcaflý renkler arasýndaki
Pastel renklerimi?
Siyah beyaz bir filmde
Saklamaya çalýþtýðým
O yalnýzlýðým,
En cafcaflý renklere bürünmez mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.