Yeni almýþtým evimi; bilirsin,
Gelmiþtin ya!
Penceresinden güneþ eksik olmayan hani...
O günü hatýrladým þimdi.
Hem de hediyenle gelmiþtin.
Kýzmýþtým sana da, "Neden bu zahmet" diye.
Üç raylý korniþ idi getirdiðin,
Güneþ alan pencereme…
Aman Allahým! Ne de zor takmýþtýk.
Becermiþtik ama...
"Güneþim kapanmasýn, boþ ver!" desem de ardýndan,
Üþenmemiþ, perdeler almaya da gitmiþtin...
Güzel bir güneþlikti, ilk raya taktýðýmýz...
Süzüyordu sadece güneþi,
Aydýnlýk idi yine de evin içi...
Baktýn þöyle!
Bir pencereye, bir bana...
Fýsýldadýn... "Bakarlar sana!"
Tülü taktýn üþenmeden...
Dedin, "Yaþarsýn artýk kem gözler deðmeden!".
Yine de aydýnlýktý oda, az puslansa da...
Dýþarý çýkmýþtýn hava almaya,
Asýl amaç ise, dýþarýdan bana bakmaya...
Slüetimi görmüþsün gölge gibi.
Hemen döndün eve,
Elinde saten bej bir perde...
Taktýn üçüncü raya hiç üþenmeden,
Baktýn bana sonra, baktýðým gibi sana...
Birer hayal gibiydik baktýðýmýz arada.
Gölgeler koyu, oda loþ...
Olsun!
Yaklaþarak bakardýk biraz da.
Az müzik dinledik, oldu akþam...
Karanlýðý ýþýkla kovaladýk.
Bir düþünce sardý seni, buruktun...
"Olmaz bu!" dedin birden.
"Iþýk seni gösterir!"
"Tecritli miyim?" diye düþünce geçti beynimden.
Koþtun kapýya aniden...
"Hemen gelirim!" dedin; giderken:
"Bu eve üç raylý bir korniþ daha lazým!"