Diril ey nesil Köhne tarihe bir müjde düþsün varlýðýnla Sür atlarýný dörtnala hudud boylarýna Sen yedi iklimin beklediði kutlu nefer Sefer eyle, Gönül diyârýndan, ruh iklimine. Ecdada ettiðin ahde, Þimdi bir vefa göster.
Peygamberin ardýndan yürü, elinde sancak “Bedir”de doðan ay, Bu mülk-i Ýslam’da batmayacak. Hamza koþumlu yiðitler, önünde serden geçsin, Ali, kýlýcýný senin kýnýndan çeksin. Ömer ol, adaletin mazluma güç olsun Edebin Osman’dan gelsin, ruhuna derc olsun Sadýk ol, Ebu Bekir gibi, yoldaþ ol Peygambere. Uðruna ölmek var, dirilip dirilip bin kere.
Türk burçlarýnda doðarken Ýslam Künyene düþtü “bu millet kahraman” Ey Selahattin-i Eyyûbi’lerin bayraktarý Osman’ýn, Orhan’ýn yadigârý Yýldýrým’ýn, Fatih’in, Yavuz’un ümid-i enzârý Diril þimdi kendi küllerinden, Bir bahçe yeþert kendi güllerinden. Ne olur, mahþerden evvel Þafaklarla gel, baharlarla gel, Geceyi býrak, neharlarla gel.
Uzak bir yâd ile andýðýn ecdada Hafýzan bugün ne kadar yabancý. Ufuklarda tüllenen, Kahraman bekleyen mazlumlarýn âhý. Senden bir iþaret, bir þahlanýþ ey nesil… Kýr gaflet zincirini, gör ki bunlar yalan deðil. Durma gerisinde o þanlý tarihin, Yaz, kaldýðý yerden o müjdeli mertebeyi Yaz, atandan devraldýðýn destansý karakteri.
Kutlu vakitlerin þehrâyinlerini hayalle bir kez, Nerde, edvara ad koyan atandan aldýðýn ders? Mücrim gibi saklanma duvarlar ardýna, Altýnda kalmak var. Baþýnda taþýyamadýðýn her dava Boynuna vebal, mahþerde harr.
Uyup namerde, Üzme vataný kefen eyleyenleri, Mevzilerde sâlâsý okunan yiðitleri. Bayrak bayrak akan kanda diril yeniden Ötelerde ümit ümit büyüyen sen, Gözü sende, gönlü sendeyken ehl-i cennetin. Kuþat cihaný iman ile vatana bergüzar ol, Þehitler yurdunda ey nesil al al gülizar ol.
Sen ki koca bir çýnarýn son sürgünü Aðaç yaþamaz unutma, kurursa kökü. Dallarýna su yürüyen aðaç, heybetli görünür; Olursa dalý gür, yapraðý gür. Baþý göðe erer, çorak deðilse topraðý Devrilir mi aðaç, dökülmekle yapraðý? Sen dalýna tutunmazsan, kuruyup sararmak var Rüzgârýn önünde, sade oynaþmak var.
Âlimlerin önünde diz kýr, Rahlen tozlu, kitabýn boyun bükmüþ, Kalemin suskun yýllardýr. Hattatýn nakþýnda “he”nin gözü yaþlý “Vav” iki büklüm yollarýnda. “Hu” nidasýna bir ses ver “Allah” aþkýna.
Esma ile mücella bir nesildir beklenen Soy atlarla geldikleri yurdu Ýlmek ilmek iþleyen. Asrýn ilminde adýn, fezalara yazýlsýn Ey nesil, gör içindeki cevheri Gör ki âlemler, sana nazar kýlsýn. Sanma ki aþaðýsýn, bayaðýsýn, barbarsýn, Sana hayali yetiþemeyenler Ancak çamur atsýn. Bir cennet kadar güzel þu vatan Senin omzunda yükselecek Senin avazýnla okunacak ezanlar, Kuranlar, Bayrak, ellerine yakýþacak; Baþý dik, rüzgârýnda mesut. Bu yurdun daðlarýnda ses ses Demiri döven çekiçler yankýlanacak.
Sýyýr üzerinden þu uðursuz gafleti, artýk yeter! Geçip gidiyor önünden Sana yurdu emanet edenler. Þimdi ey nesil! Aslýna dön, aydýnlýðý kucakla! Uzat gözlerini, öpsün ecdâdýn iftiharla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
tahassür Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.