Songül doðdun iþte, nasýl bi dünyaya doðduðunu bilmeden.Benim huyum bu sonra söyleyeceðimi önce söylemek. Yine ayný oldu.
Bu sokak oldum olasý çýkmaz sokaktý. Belki Ýsmet dayý yolu kapayan iki katlý toprak
evi yapmadan önce de böyleydi.Hiç deðilse insanlar çýkýlmaz, çýkmaz deðildi. Samimi
idiler birbirlerine karþý.
Annem bahçede olurdu, çalýþýrdý orada, yeþillikler arasýnda. Sebzeler eker yetiþtirirdi.
akþam üstü bahçeden geldiðini bütün mahalle duyardý nerdeyse. Gür ve hiç kýsmadýðý
ve sözlerine hiç kýsýtlama getirmediði sesli ve açýk konuþmalarýyla sokaðý doldururdu.
Ben dikiþ makinasýnýn baþýnda olurdum. Balkon kapýsý açýk mahallede ne oluyor ne bitiyor haberim olurdu. Annem gibi diðer mahalle sakinleri de seslerini ayarlamaz
olanca sesleriyle sokaðý doldururlardý. Kim n’apýyor,herkesin haberi olurdu.Bizim evde
yaþananlar da alenen annem tarafýndan mahalledekilere anlatýlýrdý. Kimsenin saklýsý
gizlisi yoktu ki.
Artýk herkes apartmanlara týkýldý.Televizyonlarýn baþýna oturduk önce, sonra uzaklaþtý
herkes birbirinden. Gidip gelmeler azaldý derken aradaki mesafeler derinleþti. Evlerin
önünde el iþi yaparken yapýlan sohbetler tarihe karýþtý.
Derken kimseleri beðenmez olduk. Sokakta oturup konuþanlara sanki uzaydan gelmiþ
gibi bakýlýr oldu. Hele de bizim gibi deðilse tahammül yok. Ýnsan olmak yetmiyor.
Ýsmet dayýnýn evinin alt katý aylardýr boþtu.Kýþýn baþýnda bir hurdacý oturuyordu bizim
sokak sakinleri beðenmediler, hemen imzalar toplandý , nihayet adamý çýkardýlar evden.
Bir hafta öncedi baktým, çýkmaz sokaðý çýkmaz yapan evin alt katý maviye boyanmýþ.
Birileri görünüyor derken kapý önlerinde oturmaya, konuþmaya baþladýlar. Bunlar
romandý yani çingene. Bizim sokakta çýt yok görünüyordu. Ýyi koymuþlar buraya diye
düþünüyordum. Sokakta çýt yok, kimse konuþmuyor. Perdeler bile çekilmiþ sanki
kimse görünmüyor.
Romanlar, evin tuvaleti bozukmuþ. Bir adam getirmiþler,ona evin önünü açtýrmýþlar
arýza nereden oluyor baktýrýyorlar. Balkondan uzanýp bakýyorum,konuþulanlara kulak
misafiri oluyorum. Adam vazgeçiyor çalýþmaktan, arkasýndan koþuyor genç olaný onu
razý etmek için olmuyor. Söyleniyorlar. Genç olanýn anne ve babasý olduðunu tahmin
ettiðim karý koca çaresiz dizlerine vuruyor. Kadýn gelip bizim balkonun karþýsýna
çöküyor.Kaldýrýp baþýný arada bana bakýyor. Ben bilmiyormuþ gibi konuþuyorum:
" Buraya taþýnýyorsunuz galiba,hoþgeldiniz.."
" He ya, burayý tuttuk. Kaç gündür uðraþýyoz. Ýçindeki pislikleri attýk.Tuvalet ayaðý iyi
deðilmiþ bugün de onunla uðraþýyoz. Baþým gözüm tutmuyo valla.."
"Kolay gelsin, Allah yardýmcýnýz olsun "
" Saðol bacým."
Aklýna gelmiþ gibi soruyor:
"Gýda alýyo musunuz?"
Ýlk kez böyle bir soruyla karþýlaþýyorum. Anlamama raðmen " Ne?" diyorum..Gýda diye
tekrarlýyor. Yok, almýyorum diye cevaplýyorum.Tekrar soruyor:
" Burda kim alýyo?
" Hiçkimse !."
Afallýyor,ne diyeceðini þaþýrýyor.
Torunu ilerde ters çevrilmiþ bidonun üstüne konulan büyükçe taþý doðum günü pastasý
yapmýþ,üstüne üç sýra küçük küçük taþlarý da mu yerin koymuþ durmadan yineliyor :
"Ýyi ki doðdun saana, iyi ki doðdun saana.."
Songül’ün arkasýnda dizili siyah saçlarý sallanýyor, esmer teni kýzarýyor güneþten. Yarýn
neler olacaðýndan habersiz..
Kadýn sürdürüyor konuþmasýný:
" Benim oðlanla gelini oturtturacam buraya. Bir arada geçinemedik!"
Ne yazýk ki dedikleri gerçekleþemiyor.Ertesi gün geldiklerinde kapýyý kilitlenmiþ halde
buluyorlar. Bir kaç parça eþyalarý arka kapýdan atýlmýþ..
Kadýn söyleniyor:
" Ýçerinin pisliðini temizledik. Evi badana ettik, dýþarýya kapýnýn önüne taþ getirtip düzelttik, bundan Allah razý olur mu? "
O sözü bitiriyor oðlu konuþuyordu:
" Buraya ben tam beþ yüz lira harcadým. Ýki senelik kontrat imzaladýk. Kapýnýn kilidini
kýrýp girecem içerye. Ben haklýyým,verdiði sözden niye dönüyo. Müdür müymüþ neymiþ?"
"Ne müdürü,kim söyledi? Yüncü. Bizim kaç yýllýk komþumuz" diye karþýlýk veriyorum."
"Bu kapýyý kýrsam haklý deðil miyim?"
" Haklýsýn. Bir de iki yýllýk sözleþmeniz varmýþ."
Gidip kapýnýn kilidini zorlayarak kýrýyor, içeriye tekrar taþýyorlar hurda eþyalarýný. Acýyorum. Annem yanýmda ’Kýzým sen n!apýyon, adamlar kapýyý kýrdý. Bunlar cingân’ diyor.
"Cingân insan deðil mi? diyorum. Ne yapmýþlar görmüyor musun, hem anlaþmýþ hem de sokaða atýyorlar,bir sürü de masraf yaptýrmýþlar.."
Annem söylenmeyi sürdürüyor.
Kadýn duymasýn diye anneme sus diyorum.
Az sonra ev sahibi Remzi geliyor. Bir baðýrýþ bir çaðýrýþ kaplýyor sokaðý. Baðrýþarak polise gidiyorlar. Polisten dönüþleri sessiz, herkes sanki dilini yutmuþ. Bizim sokaðýn
sakinleri imza toplayýp polise þikâyet etmiþler meðer. Böylece vicdanlarý rahat nasýl
uyuyacaklar diyorum anneme.. Annem sevinçli, kurtulduk cingânlardan diye.
Daha beþ yaþýndaki Songül’ü doðum günü kutlamasý gitmiyor gözlerimin önünden taþ
doðum günü pastasý ve mumlarýyla, kulaklarýmda çýnlýyor ince çocuk sesi :
" Ýyi ki doðdun saana! Ýyi ki doðdun saana!."
!6. 6. 2012 Nazik Gülünay
Arkadaþlar okuduysanýz bu bir þiir deðil, öykü diye iþaret koymadýðým için þiir bölümüne düþtü, okumak istemeyenlerden özür diliyorum, böyle kalsýn,
hepinize sevgiler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.