Papatya Katliamı

Avuçlarýnda tutmayýnca,
Senin için kopardýðým çiçeklerin,
Dalýyla beraber kalbi de kýrýldý aslýnda..

Kalbim gibi..
Kan, revan bir hâl aldý.
Yapraklarýný teker teker yoldu rüzgarlar,
Sonra "Sevmiyor" diye,
Birbirinden çok uzak mesafelere,
Ayrý ayrý yerlere savurdular..
Paramparça,
Kuru bir hüzünle,
Sesizce kanadý hepsi
Kendi köþelerinde..

Bir daha koparmadým bende çicekleri,
Fal bakmamak için,
Yapraklarla beraber kopmamak için hayattan..

Papatya katliamýna gerek yok,
Sevmiyorsa sevmiyordur nasýlsa..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: