Eskisi gibi deðil yüzünde safran sarýsý bir hüzün sen gideli gökyüzünde güne bakan misali açmýyor güneþ dünler gibi solgun, takvimlerden düþen her yeni gün baharlar, onu sorma alýp baþýný gitmiþler çoktan mevsim. Yaz ortasý zemheri üþüyorum…
-O kadar dedimdi öpme gözlerimden hülyamý ayrýlýk hayallerimin kâbusu olur dinlemedin-
Avuçlarýma býraktýðýn kokunun uykusu geceyi gözlüyorum mor salkýmlý penceremde en çokta o vakit çoðalýyorum seninle þehrin sokaklarýndan, caddelerinden yeryüzünden, gökyüzünden sen geliyorsun duvardaki çerçevelerin içine öyle kalabalýk oluyor ki dünyam ah!
-Saçlarýnda yýldýzlardan taç bizim þarkýmýzý söylüyor rüzgârýn eþliðinde gece saçlý kadýn özledim…-
Doyamadan tan yerini vuruyor saatin sarkacý eksiliyorum biliyorum. Her eksiliþ sana bir adým yakýn sesimi içime gömüyor sabrým, ah içim Karadeniz
Her hýçkýrýkta sarsýlýyor yeryüzüm gözyaþlarýmla yýkadýðým kâðýdý kanatan cümleler düþüyor parmak uçlarýmdan her cümle boðazýmda bir düðüm, yutkundukça büyüyen sonrasý. Saðanak
A.Ýlayda Beydemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzzam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.