Ayrıldık Ve Ayrıldım

Dudaklarýn ’hoþçakal’ dedi,
Sen deðil.
Tüm çatlaklýðýyla,
Kuru derilerini batýrarak kulaklarýma..

Ýlk kez o zaman kanadým ben,
Kýrmýzý olmadan;
Eksik,
Soðuk,
Ve renksiz..
Boyasý, badanasý dökülen eski binalar gibi,
Solmaya baþlayan çiçekler gibi
Ya da koparýlan,
Geriye sadece çirkin dikenleri kalan..

Ayaklarýn gitti sonra,
Sen deðil.
Kalbime basa basa,
Eze eze o et parçasýný.
Topuklarý kanlý bir þekilde olsa da,
Seni zarar vermeden çýkartarak içinden,
Ustalýkla,
Yanýnda götürerek sonra..

Ayrýldýk..
Ve ayrýldým..
Ortadan ikiye,
En büyük parçayý her zaman ki gibi;
Sen aldýn yine..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: