Ephemera
“ Bir kez olsun gözlerimden yorulmayan gözlerin
Hüzünle eðiliyor artýk sarkmýþ göz kapaklarýnýn altýnda,
Sevgimizin solmasýndan”
“Tükeniyor olsa da sevgimiz
gel bir kez daha duralým
gölün o ýssýz kýyýsýnda
uykuya daldýðýnda tutku; o çaresiz yorgun çocuk,
o soylu saatte beraberce.
Ne kadar uzakta görünüyor yýldýzlar
Ve ilk öpüþmemiz ne kadar uzak
Ve ah, yüreðim ne kadar yaþlý”
Dalgýn gezindiler kuru yapraklar boyunca
Usulca dokunarak kadýnýn ellerine:
“ Tutku, çok yýprattý yüreklerimizi.”
Aðaçlar çevreledi onlarý ve sarý yapraklar
dökülmüþtü karanlýða solgun aðanlar gibi ve
o an yaþlý ve aksak bir tavþan sýçradý patikaya,
Sonbahar üzerindeydi adamýn: ve bir kez daha
durdular gölün o ýssýz kýyýsýnda.
Ölü yapraklarý sürüklediðini görmüþtü kadýnýn
Döndüðünde
Sessizce topladýðýný onlarý, gözleri
Göðüsleri ve saçlarý gibi nemli.
“Ah hüznü býrak
Yorgunuz bizi bekleyen baþka aþklar için,
Sevmek ve nefret etmek için kaygýsýz saatler boyu
Ölümsüzlük uzanýr önümüzde, ruhlarýmýz
Sevgilerdir ve bir sürekli ayrýlýþ.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
William Butler Yeats Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.