Bir Gün Sineği (Ephemera)

’Gözlerimden hiç bezmeyen gözlerin kederle
aðýrlaþan kapaklarýnýn altýnda eðiliyorlar artýk
aþkýmýz tükeniyor çünkü.’

Ona dedi ki kýz:
’Madem tükeniyor aþkýmýz, Tutku,
O zavallý ve yorgun çocuk,
tam uykulara dalmýþken,
þu tatlý saatte
ýssýz kýyýsýnda gölün son bir kez olsun
seninle yanyana duralým:
Nice ýrak görünür yýldýzlar, ilk öpüþmemiz
ne kadar uzak, ve ah kalbim
bak nasýl da ihtiyar! ’
Yaný sýra kuru yapraklarýn dalgýn gezindiler,
ellerine aldýðýnda ellerini yavaþça cevap verdi o:
’Tutku çok yýprattý aylak kalplerimizi.’

Etraflarýný orman sarmýþtý ve saramýþ yapraklar
sönmüþ göktaþlarý gibi dökülüyorlardý karanlýkta
o an, yaþlý ve aksak bir tavþan
patikadan topallayarak aþaðý indi;
Sonbahar sýrtýndaydý onun:Ve bir kez daha
ýssýz gölün kýyýsýnda beraberdiler þimdi.
kýzýn, dönünce, göðsünde ve saçýnda
gözleri gibi çiylenmiþ ölü yapraklarý
toplayýp sessizlik içinde
sürüklediðini gördü.
’Ah, üzülme,’ dedi,
’yorulduk diye, çünkü bekliyor bizi baþka aþklar:
Nefret ve sevgi kaygýsýz saatler boyu.
Önümüz sonsuzluða açýktýr.
Aþktýr özümüz,
ve tekrarlanan bir ayrýlýktýr.’


Çeviren: Dr. Osman TUÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: