MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ben Sende Gökkuşağıydım
emre_onbey

Ben Sende Gökkuşağıydım




Karanlýkta yaðar tüm karlar…


…beyaz
Bir zamanlar en sevdiðim renkti…
Çýkmaz yolda çýkardý karþýma:
“ gel masum adam, sendeyim” diyordu, duyuyordum…


Ben,
Aslýnda hiç sevmemiþtim kimseyi…
Yani karmaþýklýðýn bir patikasý gibi;
Oynadýkça sevgi denen kumbarayla,
Her defasýnda içi boþ çýkardý, þaþýrmazdým ki…


Boþuna bakýyorum…
Elekten geçen bir siyah taþým;
Hiçbir iþine yaramayacaðým
Býrak beni çakýl taþlý bir yola
Alýþýðým nede olsa, fýrlatýlmaya…


Tut ki bacaðýmdan zincire vurdular:
Senin o güzel yüzüne bir buse konduramayacaðým…
Ama sevgilim!
Selvi boylum, cennet yüreklim;
Ben seni bacaðýmdan sevmedim ki…


Beni,
Yarým kalmýþlýða güldürme…
Aðlarsam eðer/ hani akarsa bir damla yaþ,
Sakýn içine bir kül düþmesin
Ve de hiç üþümesin ateþin…
Ben sende gökkuþaðýydým/ güneþ çoktan battý…


Bak yine olmadý!
Yapamadým… Oysa ben,
Karanlýkta yaðan kar’ýn hikâyesini anlatacaktým.
Yine sen düþtün içime,
Þikâyetçi hiç deðilim de:
Ýçime birde sensizlik düþüyor,
Asýl o çok koyuyor bana-nedense-


-“Beyaz, masumluðun yüreðidir; týpký kar gibi, biraz da sen…”

-“Karanlýksa, siyahýn matemidir; ama olsun beyaz siyahý yine de sever…”



Emre onbey’in yüreði yazdý!

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.