Karanlýkta yaðar tüm karlar…
…beyaz
Bir zamanlar en sevdiðim renkti…
Çýkmaz yolda çýkardý karþýma:
“ gel masum adam, sendeyim” diyordu, duyuyordum…
Boþuna bakýyorum…
Elekten geçen bir siyah taþým;
Hiçbir iþine yaramayacaðým
Býrak beni çakýl taþlý bir yola
Alýþýðým nede olsa, fýrlatýlmaya…
Beni,
Yarým kalmýþlýða güldürme…
Aðlarsam eðer/ hani akarsa bir damla yaþ,
Sakýn içine bir kül düþmesin
Ve de hiç üþümesin ateþin…
Ben sende gökkuþaðýydým/ güneþ çoktan battý…
-“Beyaz, masumluðun yüreðidir; týpký kar gibi, biraz da sen…”
-“Karanlýksa, siyahýn matemidir; ama olsun beyaz siyahý yine de sever…”