yarýnlar suskunca uyutuyor
yapay korkularýn gizli hislerini
yüzüne düþler giyinen kabuslar
salýveriyor geçmiþe arsýz cümlelerini
týpký bir acýnýn tokadý gibi
hayaller yeni aþklarýný fýsýldýyor
sensizliðin aksanlarýna
mavi kirpiklerin yeni doðacak satýrlarý oluyor cümlelerim
koþuyorum rüyalardan gün içlerine
hem de
yenilgisiz
ve
helalleþiyorum ufukla
can verilen her his gibi
sonra yaþama zincirliyorum yürek yokluklarýný
þimdi söyle düþünce zirveleri
kanatlarý yorgun uyanan yarýnlar gösterir mi
kalbimdeki onsuzluðun gözbebeklerindeki güneþi
....