Akþamüzeri güneþ batarken, Kalbimin sýkýþtýðýný hissediyorum. Ve þeytanýn, Beni düelloya davet ettiðini duyumsuyorum. Tam bu saatlerde gerçekleþmiþti, Büyük ihanet… Yüreðimde nice fýrtýnalar kopmuþtu. Aþk; Umutsuzdu…
Bedenimi eve kadar, Sürüklemek zorunda kalmýþtým. Ruhumsa; Bilmiyorum, Çekip gitmiþti…
Hayatýmý karartan o an, Her köþemdeydi, Zikzaklar çizmekteydi. Bense yaþýmdan daha yaþlý, Sevgiden biraz daha yoksundum. Ýhanetin acýsýyla kývranýyordum. ALTUN VURAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Altun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.