kalbime düþen yýldýrýmsýn sen gözümün feri ruhumda harelendi yar canhýraþ fýþkýran tenden, cansýn sen ciðerlerime nefes diye seni çektim yar. kanayan gözyaþýmda, hicran açýp ruhuma sol yanýmda bir sýzý sebep sensin yar kararan sabahlarda el açýp semalara dualarda kayboldum seherde bul beni yar sen ne türküsün dillerde ne de þiir gönüllerde umudum kalmadý ki umut zaten sensin yar býrak inceldiði yeri kýrýlsýn kalýn yerlerde senin varlýðýn varlýk, yokluðun yokluðum yar sisli perdelerden aralanan camlardan bakan gözler ne görür bilemiyorum yar buruk sevdalarla biten ömrümün son nefesindeyim tükeniyorum yar çýðlýk çýðlýða baðýran gönül sesimi duyan var mý bilmem duyuramam yar kara bulutlarýn sakladýðý sokaklar kayýplardayým beni bulan var mý yar kýrýldý kol kanadým yen içinde durmuyor uzatsam uzanmýyor çok uzaksýn yar alemi cihan deðer gözdeki ferin bakýþlarýn vurdu yaralýyým yar gönül pencerem açýk camlarý kýrýk kanayan yarama merhem olsan yar yine hazan yine nalan yine umut yok derman yoksa ecel senden olsun yar. Zühal EKÝCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
utkuza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.