Martýlar çýðlýk çýðlýða baðýrdý
Gidiþine aðlýyorlardý benim gibi
Dönüp bakmadýn arkana
Belli ki dönsen gidemeyeceksin
Beni bir kez daha görsen
Bir kez daha baksan
O kahrolasý kopamama sancýsý.
Korkunu biliyorum bebeðim
Ayaklarýnda prangalarýn aðýrlýðý
Bir teki diðerini zorla sürüklerken,
Gitmek zorunda olduðunu söylediðini duydum.
“Bakma ardýna, gözyaþlarýný gösterme sakýn” diyordu.
Bu mecburiyet niye?
Bilemedim hiçbir zaman
Sönmeyen bir tutkunun esiriyken ikimiz,
Yanan ateþleri küllemek niye?
Zühal EKÝCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.