Sen gözlerin baðlý yürüyorsun hayatý
duygularýnýn tökezlemesi bu yüzden...
Iþýðýný kesmiþsin güneþin
duvarlarýnda hayali aynan
bencil fikirlerini zikrettiðin yýrtýk cümlelerle
en güzeli sen, en güzel sen! Diyor
-gün gelir bir fýrtýna kopar kýrýlýr ayna rüzgârýn ýslýðýnda
ateþin eteklerinden dökülür kum!-
Lâl olur,
yama tutmaz kaktüs dilin daladýðý yürekler.
Yetiþmez örtmeye özrünü
kifayetsiz kalýr boyunlarý eðik cümleler...
Silinmiþ boþ çerçeveler kalýr þehrin duvarlarýnda
olmayacak bir varmýþsýn gibi
hiç yokmuþ diyerek döker sararan yapraklarýný takvimler
kâh ayaðý sekili bir at
kâh yýlký gibi koþar akrebin haylaz ayaklarý altýnda zaman
-yani anlayacaðýn
sen olmasan da dönmeye devam eder devran-
Devindikçe bilenir çarký
her eþya, her canlý ve her insan eskir hayatta
ruhlar yükselir semaya
bir hoþ seda býrakabildiysen hayata
altýn iplikle dokunur mahlasýn yankýlanýr evrenin boþluðunda...
-Unutma
her beden böceklere yem topraðýn koynunda!-