İçimde

rüzgârlarýn içimde ateþler savuruyor
uslu çiçekler gibi dingin
bekliyorum
kuþlar havalanmalý,kuþlar havalanmalý
daðýlmalý dumanlar bu boðucu havadan
daðlar törpülemeli ucunu
sokulup durmamalý tohumlar derinlere
bin çiçek patlamalý
bir çiçek aðlamalý


denizlerim içimde dalgalar sarmalýyor
ufukta çizgi kalem gözlü bir güneþ
açýyor yorganýný ýpýslak dalgalarýn
bir oðlan ýslýk çalýyor,kýzýn gözleri nemli
dil çýkarýyor oðlana yaþamak buysa
ve bayram buysa ciðerler kavruluyor
kapý önlerini tutmuþ kediler
önleri tutulmuþ kediler


ateþlerim içimde rüzgârlar savuruyor
kýzýyorum uslu uslu çiçeklere,kýzlara
bir gül býrakmýyorlar eteklerinden
gençlerin ellerinde raký kadehi, oyun kâðýtlarý
kitaplar okunmuyor iþte anarþi
korkmuyorum
ateþim de var rüzgârlarým da
uçmazlarsa uçururum kuþlarý
uçururum kuþlarý


21. 4. 1992 / Nazik Gülünay

Sosyal Medyada Paylaşın: