Aklýmda el sallayýþlarýn kaldý,
Kýrýk dökük gülüþlerine taktýðýn acý tebessümün,
O sahte vakur duruþun,
Gözlerinle uzaklardan kalbime vuruþun kaldý.
Gözlerimde düþmemek mücadelesi veren gözyaþlarým ve ben ardýnda,
Nasýl anlardý o anlar, nasýl dakikalardý.
Istýrabý aylar öncesinden baþlayan,
Katmerleþen, betonlaþan kasvetiyle sensizliðe ilk adým,
Sanki bir daha sabahý göremeyecekmiþçesine,
Gözlerimden kaybolduðun an yok olacakmýþçasýna,
Her þey bitecekmiþçesine,
Seni bir daha göremeyecekmiþim gibisinden kahreden bir hisle,
Gözlerinle elveda deyiþin kaldý aklýmda.
Ayrýlýðýn aðýrlýðý çöktü üstüme,
Bulutlar karardý, hüzne bulandý gök,
Ardýndan dizlerim çözülüverdi birden,
Yýðýldým, kaldým sessiz,
SENSÝZ!
“Gitme” der dururdu bakýþlarýn,
Sensiz geçirdiðim yazlarýn kýþlarýn,
Ruhuna can üflerdi nefesin,
Þimdilerde bir kabre denk düþmekte yaþamak,
Ta ki sustuðu günden beri sesin.
Sevdiðim, sevdiceðim,
Aþka dair yegâne varlýðým,
Sen benim ömrümde varlýðý yokluðu bir,
TEK YAÞAMA NEDENÝMSÝN bil !
Piþmanlýklarýn sil yaþlarýný,
Yarýnlar da dün gibi,
Gözlerimde söndü çoktan.
Salla!
Salla gitsin,
Býrak peþini!
Kýymeti yok sevdiðim,
Yok kýymeti.
Hezeyan bereketi!
Bu hýçkýrýklar benden deðil,
Ben kuruttum gözlerimde yaþlarý,
Dindirdim hayata dair telaþlarý,
Bu ruhumun bedenimden aldýðý intikam,
Ýçimde sýzlayan dermansýz yaram…
Güzel gözlerinde can bulur mu yine sevdam?
Umut fakirin ekmeði,
Bu fukaranýn yüreðine çok mu görürsün sahteden bir saadeti?
Çok mu görürsün sevdam?
Boðazýmda düðümlendin yine,
Hýçkýrýklarýma karýþtýn sonunda,
Bitkin vücudumda veba,
Vebalý gönlümde kangrensin,
Dik bakýþlarýný, seyret te,
Gözlerin kan dökmeyi öðrensin!
Gözlerimin yeþilinde sonbahar rüzgârlarý,
Hazana uydu yazgým,