Sen, Abidin sen!..... Bana mutluluðun resmini çizebilir misin? Çizmek istersen al ilk sipariþ benden. Bolca bordo þarabýyla peksimetler alýrsýn, Böylece saðlanmýþ olur günlük nafakan Sende artýk vazgeç açlýktan sýzlanmaktan Huysuz midende her halde uslanmýþ olur, Vazgeçer nafile zil çalmaktan.
Kurnaz seni; gülersin deðimli? Kan kýrmýzýsý bordo þarabýný buldun ya, Üstelik pikan cevizli maren biskuleri de caba sý Ýþte böyle geçip gidiyor Abidin, ömrümüzün nidasý Ismarlamasan da olur, kalsýn bu akþamýn nafakasý.
Ne yapsak bu insanlara, ne desek Abidin!.... Hep pohpohladýlar bizi, “hoylusunuz – boylusunuz” dediler!.... Ama onlar geliþmek için üzerlerine düþeni yapmadýlar Marabalýk, ýrgatlýk sanki onlarýn kaderleriymiþ Kulaklarý hep vahþi kapitalizmin zil sesindeydi, Senin açlýðýn, benim çýðlýklarým duyumlarýnýn ötesindeydi.
KEMAL POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.