Ýz býrakarak yüzümün koyaklarýnda
nice baharlar geçti
dokun bak, kýrlangýç kanadý her çizgi…
Sahi
gamzelerimi hanýmeli ne vakit öptü
bildim.
Kýsaydý gelinciðin ömrü
saçlarýmda papatyalar, bakýþlarýmda hercai söndü…
Karpuzun kabuðunda yelken
yüzümde güneþin elleri açýldým denizlere
tuzunu sevdim.
Yakmýyordu o vakit
martýlar sesimi öptü kýskandý deniz
bir avuç kumunu verdi
yaz bitti…
Önce dallarýmý eðdi hazan rüzgârý
döküldü yapraklarým birer ikiþer
kuru bir aðaç gövdesiydim yaðmuru bekleyen
kirpiklerime kar deðdi
zaman sesimi ilikliyor topraða
yakýndýr göç mevsimi…