Meçhul bir Düþ’üm, meçhul bir zamandan gelen, Siyah-beyaz Gri zamanlardan kaldým. Tek ben kaldým, Çocuksuz sokaklarýn ortasýnda Tek çocuk !
Elimde hep istediðim Bir türlü küçükken sahip olamadýðým Pembe Pamuk Þeker! Hem de Pembe! Toz pembe hayallerim gibi …
Gayri ciddi görüntüme tezatla, Hep ciddiydi içimdeki çocuk! Sadece büyümek istemiyordu, Zaten yeterince büyüktü çevresindekilere göre. Herkesten büyük düþünmek zorundaydý…
Yüzeysel zamanlarý bilmem ben, Yüzeysel gerçekleri de bilmem Bir seni bilirim böyle, Bir de içimi !
Umut’suz bir dünya’da Umut’la yaþýyorum. Umut sadece içimde kaldý. Belki o da çoktan dönüþüme uðradý, Belki sadece adý; Umut kaldý!...
Bu Pembe hayaller tek baþýna yenilmiyor, Ayak seslerine bile hasretim, Sessizliðimi bozsa ayak seslerin, Sessizliðimi öldürsek, sonra hayaller gibi uçursak gökyüzüne…
Bir elimde Pamuk Þekerim, Bir elimde hayallerim, Ýkisi de toz pembe. Hangisinin daha pembe olduðunu birlikte çözsek!...
Çözülmesek ama biz hiç, Bu da öyle bir hayal iþte, Hayal – meyal rüyalarým gibi, Seni de hayal – meyal hatýrlýyorum…
Puslu gecede, Suskun olalým, Dýþarýda kar taneleri yuva yapsýn penceremize, Kar bile pembe olsa. Erimese, biz erisek…
Pamuk þekerim olmadýðý zamanlarda, Pembe düþler kurardým, Düþlerimden birisi de, Karlarýn erimeyeceðiydi. Ýnanýrdým hep erimeyeceklerine, Güneþ çýkana kadar, Sýcak eritene kadar…
Uçuþsa hayallerim gökyüzünde, Pembe pamuk þeker olsa her bir bulut, Gökyüzü, ben, sen… Biz Pembe olsak!...
Bilirim çünkü; Sen – Ben ayrýyken, Biz’den bir renk olmaz !....
Yedi Haziran Ýki Bin On Ýki 22:35 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.