Gözlerin olmasaydý, beni aðlatmasaydý Alýp giderdim baþýmý uzak iklimlere yarýn Hani bahar gelince pembe güller açar ya Senin de öyle mektuplarýn.
Þarkýlarýn, türkülerin en güzel olduðu yerden Ne olursun bir ses getir bana yetecek. Seni güzelliðin mi alýp götürdü birden? Ama bu yalnýzlýk beni hep kahredecek.
Burasý Ýstanbul mu böyle yosun kokulu? Gel gitme vakit erken. Gel Beyazýt Kulesi’nden türküler söyleyelim. Ýstanbul bu kadar güzelken
Þimdi Japon türküleri söyleniyor gel! Rüzgar gibi uzaklardan, yelken gibi denizlerden Gel býrakma sokaklarda böyle yapayalnýz beni ÝSTANBUL BU KADAR GÜZELKEN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Bülent Bakiler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.