Analar

Garibin anasý pencerelerden
Yanýk türkülerle yollara bakar.
Ýncecik yüzünde her akþam üstü,
Çizgi çizgi, nokta nokta bir efkâr.

Fakirin anasý her sabah sessiz
Aðlar çocuðunun aç çýplak durduðuna...
Elleri koynunda kalýr çaresiz,
Bin piþman doðduðuna, doðurduðuna.

Mahkûmun anasý susar, konuþmaz
Suçu kendisinde sanýr.
Kaçar insanlardan, aydýnlýklardan
Duvarlara bile baksa utanýr.

Açýlsa üstüm biraz duyar da gece yarýsý
Kalkar yataðýndan gelir.
Bir mübarek el uzanýr yorganýma usulca
Bilirim anamýn elidir.

Bir merhamet, bir sýcaklýk, bir gurur,
"Yavrum" diyen sesinde
Ve günde beþ vakit nabzý vurur,
Beyaz tülbentinde seccadesinde

Karýmýn anasý anama benzer,
Öylesine yakýn duygulu, ince...
Özü sözü bir yayla gözesi kadar berrak
Oturtacak yer bulamaz çýkýp yanýna gelince,
Yüreði, destanlar gibi sýmsýcak.

Ve alným açýksa, baþým dikse
Dirliðimiz varsa, mutluysam,
Yüzüme gülüyorsa böyle bu þehir...
Bir beyaz zambak gibi pýrýl pýrýlsa yavrum
Ve yavrumsa sevdiren bana her þeyi bir bir
Bu mutluluk, bu düzen, bu bitmeyen aydýnlýk
Anasýnýn yüzü suyu hürmetinedir.



Sosyal Medyada Paylaşın: