Anadolu Gerçeği

Yalýn ayaklarýnla koþtun mu tarla tarla
Duydun mu çýplak topraðýn, çýplak insanýn yasýný
Aðlayan kadýnlarla, ihtiyarlarla
Yaþadýn mý bir yaðmur duasýný
Boz bulanýk ýrmaklarda çimdin mi
Kulak verdin mi yürekten kavala, saza
Bir ipek seccade üstünde gibi, huzurla
Durdun mu toprakta namaza?

Bilir misin köylerde akþam olunca
Çekilir el ayak ortalýktan...
Bir hüzünlü ay doðar karanlýða sapsarý.
Baþlar bir aðýt gibi sulardan, kapýlardan
Kurbaða feryatlarý, köpek ulumalarý...

Geceleri süt kokan, gübre kokan evleri
Topraktýr hep damlarý, duvarý kerpiç...
Seferberlik yýllarýný dinlerken ürpererek
Tandýr baþlarýnda uyudun mu hiç?

Kýþ günleri trenlerle geçtin mi uzak köylerden
Gördün mü dehþetini, tipinin karýn...
Çektin mi hiç acýsýný istasyonlarda
Tandýr ekmeði satan, yumurta satan
Yarý çýplak çocuklarýn...

Kýlýðýn kýyafetin sarmadý beni
Söylediðin türküler bizim türkümüz deðil
Baþka çeþmelerden doldurmuþsun tasýný
Yüreðinde nakýþ yok, acý yok bizden
Bulutlar rahmetini kesmeden yavaþ yavaþ
Ýnsanlar selâmýný esirgemeden
Savuþ git içimizden...
Sosyal Medyada Paylaşın: