Anadolu

Ben Anadoluyum...
Yýllar yýlý susuz kaldým, yýllar yýlý aç...

Þükrederek, kalktýðým sofralarýmda
Ya soðan ekmek olur, yahut bulamaç.

Hastalarým ölüm yataklarýnda
Ne doktor yüzü gördüm, ne ilaç.

Zaman zaman nankör çýktý büyütüp okuttuðum, Gölge vermedi çok kere diktiðim aðaç...

Devlet denince hep vergi geldi aklýma
Jandarma deyince kýrbaç...

En gümrah ýrmaklarým boþuna akýp gitti
Üç beþ adým ötesinde topraðým vardý kýraç.

Gittim, yiðitçe döðüþtüm gazâ meydanlarýnda
Ne tak-ý zaferler istedim, ne taç...

Savaþta çiðnetmedim hilâli düþmanlara
Barýþta düþtü üstüme gölge gölge haç...

Yolsuz, okulsuz köylerim, kasabalarým hâlâ
Alýn terine muhtaç...

Ben Anadoluyum, acýlý, mahzun;
Bende bitmez tükenmez dert kulaç kulaç...


Sosyal Medyada Paylaşın: