İçimiz Yer Değiştirirken
Her akþam geliþen bir ayrýlýk buluyorum odamda
duvarlara gizleniyor, ruj lekelerine
müzik sesine ve kocaman boþlukta bir kadýnýn
yalýn yüzüne. Onun aklý bir þelalede
hep bir martýyla birlikte
üstelik güz düþkünü. Kaný küstürmek telaþýndan
içimiz yer deðiþtirmiþti çoðu kez
ne kadar dürüsttü ikimizin de elleri titrerken.
Þimdi ince bir anýya yaslayýp baþýmý
sökülüyorum senden. Aðzýmla beslediðim aþk
artýk bir uzaklýðýn yakýn ucunda.
Yüzünden akýp duran irkiliþ bana ne kadar kül
ne kadar yangýn...
Bir yalnýzlýktan yontuluyordun sen
bir taþa sarýlýp fýrlatýldýn derinliðine,
senin arandýðýn bir yemindi daha çok
belki de bir filin ölüm ülkesi
bezgin bir suçortaðý bu çapulcu dünyada.
Ýþte darýltan bir þafaktasýn aðzýndaki güneþle
acý acýya damlýyordur, yürek yüreðe; elveda
elvedalara. Yara yaraya dökülüyordur
kalbinin yarýsý yaz, yarýsý kýþ altýnda.
Uygunsuzluðun tam sýrasý. Yüz yüze seviþmenin
kocaman bir boþlukta. Vurulmuþ arkadaþlar söylesin
ölüm burcudur insan; yarýsý cellat, yarýsý kurban.
Teni küstüren dans, özlenen delilik, yaratýcý mermer;
iyileþsin diye bir geyiði düþlemek
eþlik etsin geceye. Ýçimiz karanlýk, yaz alýngan
ve her buluþmayý kamaþtýran daðýlmýþ bir hayat.
Varlýk, Mart 2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.