TARİH'İ KADİM

Ýþte, der, insanoðlunun geçmiþ hayatý bu.
Ve baþlar bize maval okumaya.
Ninniler uydurup uyutur bizi
dedelerimizin derin boþluklar içinde, uzun,
zifiri karanlýk hayatýndan.
Gösterir bize evvel zamaný,
tek doðru, en güzel örnek, der.
Bakarsýn gelecek günlerin farký yok geçen geceden.
Senin tarih dediðin iþte budur,
alnýnda altý bin yýllýk buruþuklar
ve bir o kadar da kuþku.
Baþý geçmiþe bir düþe deðer,
sürünür ayaðý bomboþ bir geleceðe,
bir deri bir kemik,
ayakta zorla durur.

Ben hiç tiksinmem ondan,
karþýma alýrým onu arada bir,
anlat bakalým, derim, þu eskilerden.
Bir parça feylesofa benzer o,
bir parça sýrtlana benzer,
berbat suratýyla da bir hortlaða.
Yoklar mezarýný unutulmuþ gecelerin,
baþlar paslý, boðuk bir sesle
bir bir bana anlatmaya,
sýrasýyle, ne olmuþ ne bitmiþse:
Hep yýkým üstüne yýkým,
acý üstüne acý!
Ne vakit geçse anlý þanlý bir ordu,
çöküverir aðýr gölgesi bir bulutun,
kanlar yaðar dört bir yana.
En baþta bir kanlý bayrak.
Kanlý bir taç gelir arkasýndan.
Sonra araçlar sökün eder kan içinde:
Balta, topuz, yay, kýlýç, mýzrak,
mancýnýk, top, tüfek, sapan.
Arada, kanlý komutanlar ve savaþ birlikleri.
En son alay alay esirler geçer.
Yenen bir kiþiye yenilen on kiþi,
çiðneyen haklý, yiðnenen hapý yuttu.
Yýkýmlara, acýlara alkýþ tut,
yüksekten bakanlar önünde eðil,
insafla birdir aþþaðýlýk ve namussuzluk,
doðruluk lafta, yürekte deðil,
iyilik ayaklarda, kötülük kucaklarda.
Bir gerçek var, tek bir gerçek:
Eli kolu baðlayan zincir.
Bir tek þey var sözü geçen: yumruk.
Hak güçlünün, kötünün yaný.
Uzun lafýn kýsasý:
Ezmeyen ezilir!
Nerde bir þeref var, iðreti.
Nerde bir mutluluk var, yama.
Bir þeyin ne baþýna inan ne sonuna.
Din þehit ister, gökyüzü kurban.
Her yanda durmadan kan akacak,
durmadan her yanda kan!

Ýþte böyle inler, sayýklar o,
anlatýr insanoðlunun bu belalý ömrü
ne yolda, nasýl sürdüðünü.
Bakarým iskeletin kanlar köpürür diþlek aðzýnda.
Duyarým sesinin titreyen kuyusunda
yankýsýný korkunç bir iniltinin,
ben de baþlarým birdenbire titremeye,
toprak da tiksintiyle titremiþ gibi gelir bana.
Savaþýn gürültüsü, patýrtýsý, indir artýk
indir bu acýklý sahnenin perdesini!
Dinsin sonu gelmeyen bu karýþýklýk!
Sen de, gelenekçi iskelet,
yazdýðýn kara yazýlara bir son ver,
aydýnlýða susadýk biz, aydýnlýða susadýk.
Uzun karanlýklar içinde uyumak isteyen mi var?
Bizden iyi geceler onlara,
bizden onlara iyi uykular!
Kimsin, ey gölge, kendinden geçmiþ,
koþuyorsun karanlýklara doðru?
Kanla oynamýþ gibisin,
kýrmýþ geçirmiþsin insanoðlunu.
Sen buna kahramanlýk mý dedin?
Onun kökü kan ve hayvanlýk be?
Þehirler çiðne, ordular daðýt,
kes, kopar, kýr, sürükle,
ez, vur, yak ve yýk.
Yalvarmalara yakarmalara boþ ver,
gözyaþlarýna iniltilere aldýrma.
Ölümle, acýyla doldur geçtiðin yeri,
ne ekin ko, ne ot ko, ne yosun.
Sönsün evler, sürünsün insanlar orda burda,
kalmasýn alt üst olmayan hiçbir yer,
mezar taþýna dönsün her ocak,
damlar çöksün yetimlerin baþýna.
Bu ne alçaklýk böyle bu ne namussuzluk!
Hey bana bak, baþbuð musun ne?
Yerin dibine bat, cakanla gösteriþinle!
Her baþarý bir yýkým bir mezarlýk,
iþte bir yavrucak yatýyor þurda,
ey cihangir, onu gör de utan!
Devril, baðýmsýzlýðýn eskimiþ tahtý, devril,
nice acýlar verdin bütün insanlara,
inim inim inlettin bütün insanlarý.
Parçalan, kararmýþ tac, tuz buz ol,
hep senin yüzünden yoksulluðu insanlarýn.
Göz yaþýndan incilerin nerde hani?
Nasýl da yosun tutmuþlar, bi görsen!
Eski çaðlar nasýl kanmýþ size?
Ey kan içen kargalar,
bütün karanlýklar sizinle dolu!
Artýk yeter fikri susturduðunuz,
yerini hiç bir þey tutamaz bu dünyada
zincirsiz, kelepçesiz yaþamanýn.
Hadi gidin tarih korusun sizi,
-haydutlara en iyi sýðýnaktýr gece-,
gidin, yok olun siz de o mezarlýkta.
Ýþte müjdelerin en güzeli,
iþte en gerçek özgürlük
düþümüzdeki gelecek çaðlarda:
Ne savaþ, ne savaþan, ne salgýn,
ne saltanat, ne yoksulluk, ne ezen, ne ezilen,
ne yakýnma, ne de zulmün kahrý,
ne tapýlan, ne tapan,
ben benim, sen de sen!

Ey soyulan iskelet, kimse bilmeyecek o zaman,
kimse bilmeyecek senin sayýp döktüklerini,
savaþ ne, karýþýklýk ne, zafer ne, anlaþma ne?
Belki duyulmadýk bir öykü,
belki korkunç bir masal.
Çok sürmez köhne kitap,
fikri gömen sayfalarýn
bugün olmazsa yarýn yýrtýlacak.
Ama kim yapacak dersin bu iþi?
Bu öyle büyük, öyle kocaman bir devrim ki,
hangi güç kalkar, ben yaparým der?
Yerlerin ve göklerin sahibi mi?
Tamam, iþte oldu þimdi!
Yeri göðü elinde tutan o kibirli,
o somurtkan ve dokunulmaz.
Bütün bu kavgalar onun yüzünden deðil mi?
Gökyüzü, sen söyle,
yüzyýllarca sel gibi akan su,
- þimdi esrik bir aðzýn türküsü,
kuru sesi zindandaki bir adamýn,
iç açan bir söz ya da yakan bir söz þimdi,
bir geniþ "oh!", bir derin "eyvah!",
bir yakarýþ, bir övgü,
Þimdi tüy gibi bir rüzgar,
Þimdi aðzýn bir kasýrga.
Dokunaklý bir yakýnma þimdi,
sabredemeyen bir baþa kakma,
bir titreme, bir çan sesi,
bir savaþ davulunun gümbürtüsü,
için için aðlamasi çaresizliðin,
kahrýn iyilikbilir kiþnemesi,
bir söylev, apaçýk, gürül gürül,
Þimdi utangaç ve hasta bir yalvarýþ,
bir rahatlýk bir iç sýkýntýsý,
Þimdi korkunç bir haykýrma -
bütün bu karman çorman gürültü patýrtýyla
inleyen boþ kubbe, sen söyle!
Sen ki her sesi yankýlayansýn,
söyle, bu bir sürü boþ çabalama içinde,
daha yukarlardaki þu tanrý katýna
hangi sesin yankýsý varabilmiþ ki?
Hangi dua kabul olmuþ bugüne dek?
Binlerim seni, göklerin tanrýsý,
din ulularýndan dinlerim seni:
"Ne benzer var, ne noksaný,
canlý ve ölümsüz ve her þeye gücü yeten ve yüce.
Odur veren yiyeceði içeceði,
düþleri gerçek yapan o,
bilen, haberi olan, kahreden ve öç alan,
açýk, kapalý her þeyi duyan ve anlayan,
el uzatan yoksullara ve çaresizlere,
her zaman her yerde bulunan ve her yeri gören..."
Seni böyle övüp duruyorlar iþte.
Oysa senin en üstün özelliðin ne,
"Ortaksýz" oluþun deðil mi?
Kaç ortaðýn var þu bataklýkta, bir bak.
Topu ölümsüz ve her þeye gücü yeten ve kahreden.
Ve topu ortaksýz ve tek.
Ve topunun buyruðu yasaðý ve saltanatý var,
ve topunun yukarlarda bir gökyüzü.
Bütün ordan gelir yüreðe doðan.
Topunun güneþi, ayý, yýldýzlarý var,
ve topunun görünmez bir tanrýsý.
Topunun adanan bir cenneti var,
ve topunun bir varlýðý, bir yokluðu,
ve topunun saygýdeðer bir peygamberi.
Ve topunun cennetinde körpecik güzel kýzlar yaþar.
Ve topunun cehenneminde birer lokmadýr insancýklar.
Tanrýlar ne derse onu yapacak halk,
sabýrla ve kahýrla olacak iki büklüm.
Ama tanrýlar ne derse onu yapacak.

Ýnanasým gelmiyor bunlarýn hiçbirine.
"Ne bileyim?" diyor kime sorsam.
Hepsi bir kuruntu mu bunlarýn yoksa?
Belki aldanmak yaþamanýn bir gereði.
Belki de hepsi de doðrudur, kim bilir,
belki ben hiç bir þeyin farkýnda deðilim,
karýþtýrmaktayým "yok" la "var" ý.
Kusurum ne? Kuþkuda olmak mý?
Kuþku koþmaktýr aydýnlýklara doðru.
Ýnsan aklýdýr eninde sonunda gerçeði bulacak olan.
Belki de yok olacaðýz bir gün topumuz birden.
Kimbilir, öbür dünya belki de var.
Madem bu beden o ölümsüzün iþi,
ne diye kývranýr durur bin türlü dert içinde?
Hadi diyelim aslýmýz toprak bizim,
sen gel onu kederden bir çamur yap.
- her yeri kanla, göz yaþýyla dolu -
insaf be, bu kadarý da olur mu?
Sen gel hem yoktan var et,
sonra da ettiðini boz, kötüle.
Hiç bir yaradandan ummam bunu:
Yaradan yok eder, ama periþan etmez!

En zorlu düþmanýn iþte, tanrý,
boðmak ister seni ulu katýnda,
çok iyi tanýrsýn sen o yýlaný,
onun kýzgýn zehrinden bir vakitler bize
bir tadýmlýk vermiþtin hani.
Kuþku! En zalim en güçlü düþman.
Bunu ya bildin ya koydun kafamýza,
ya da bilemedin iþin nereye varacaðýný.
"þeytanlýk, düzen, sapýklýk" denen þey var ya,
bugün yerinden yurdundan edecek seni o.
Tapýnaðýnda ýþýklarýný söndürüyor,
elleriyle parçalýyor heykelini.
Sense, iler tutar yerin kalmamýþ,
göçüp gidiyorsun olanca gücünle.
Burçlarýnda yýkýlmalar falan hani?
Nerde hani gümbürtüsü yýldýrýmlarýnýn?
O kýzgýn soluðun hani nerde?
Ne cehennemlerinde bir kaynama var?
Ne büyük acýný gören bir göz.
Ne de kulaklarda dokunaklý bir çýnlama.
Oysa bir ufak parçasý kopsa insanýn,
bir sýzlanma olur, duyulur bir aðlaþma.
Sen Yeryüzü ve Gökyüzü’nle göç gir de,
bir inilti bile duyulmasýn ortalýkta.
Tam tersi, kahkahadan geçilmiyor.
Zaten yalana aðlasa aðlasa,
bir ikiyüzlüler aðlar,
bir de ahmaklar.
Sosyal Medyada Paylaşın: