HALUK'UN İNANCI
Bir yaratýcý güç var, ulu ve akpak,
kutsal ve yüce, ona vicdanla inandým.
Yeryüzü vataným, insansoyu milletimdir benim,
ancak böyle düþünenin insan olacaðýna inandým.
Þeytan da biziz cin de, ne þeytan ne melek var;
dünya dönecek cennete insanla, inandým.
Yaradýlýþta evrim hep var, hep olmuþ, hep olacak,
ben buna Tevrat’la, Ýncil’le, Kuran’la inandým.
Tekmil insanlar kardeþi birbirinin... Bir hayal bu!
Olsun, ben o hayale de bin canla inandým.
Ýnsan eti yenmez; oh, dedim içimden, ne iyi,
bir an için dedelerimi unuttum da, inandým.
Kan þiddeti besler, þiddet kaný; bu düþmanlýk
kan ateþidir, sönmeyecek kanla, inandým.
Elbet þu mezar hayatý zifiri karanlýðýn ardýndan
aydýnlýk bir kýyamet günü gelecek, buna imanla inandým.
Aklýn, o büyük sihirbazýn hüneri önünde
yok olacak, gerçek dýþý ne varsa, inandým.
Karanlýklar sönecek, yanacak hakkýn ýþýðý,
patlayan bir volkan gibi bir anda, inandým.
Kollar ve boyunlar çözülüp, baðlanacak bir bir
yumruklar þangýrdayan zincirlerle, inandým.
Bir gün yapacak fen þu kara topraðý altýn,
bilim gücüyle olacak ne olacaksa... Ýnandým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.