Öldüðümü düþünüpte aðlayanlarda var,
Yaþadýðýmý zannedenler kadar..
Baktýðým gözlerde bir bir yok oluyor oysaki sözlerim,
Ben mi kaybettim beni mi kaybettiler yoksa bilmiyorum
Ama daldýðým rüyalarda bir bir kapanýyor gözlerim..
Evet bu gece karanlýktaydým, suskundum belki de biraz suçlu.
Bak ýþýklarýmý yaktým yine de,
Yine de kapýmý çalanlar var biliyorum
Ve görüyorum onlarda ve gördüklerim kýrýklarla dolu bir hayat..
Acý görüyorum sancýlý gecelere boyanmýþ sanki ruhlarý,
Ama yufka halen yürekleri çaldýlar iþte kapýmý..
Evet bu gece de sustum, susuyorum..
Kalbimin mühürü dudaklarýmda þimdi, gönlümün kanadý kýrýk
Ama ömrümün güneþi halen aydýnlýk.
Anladým, anladým ki aþkýn çekimsiz fiilleriyle yalnýzlýk halini yaþamaya alýþmýþ yürekler,
Ve ben doðrulamýyorum böyle zamanlarda..
Ezber bozmak istiyorum,
Hayatýmý ezbere deðil yüreðine yaþamak istiyorum
Ama bugün kolum kanadým kýrýk, sol yaným çok acýyor ve o da susar gibi oluyor.
Ýþte o an tüm bu yazýlar donuyor, yüzüm soluyor
Ama biliyorum iþte yine neden nasýl diye sorma!
Biliyorum ben kaçtýkça insanlar beni bulacak,
Ben aðladýkça gözyaþýmý silen olacak
Ve ben sustukça yüreðim konuþacak.
Evet bugün susuyorum,
Özlemine, hasretine, sevdana susuyorum delicesine...
Bugün bir kör kuyu olsamda, yarýnlarýna koskoca bir okyanus olurum sevgili
Sen yeterki sörf yapmaya devam et deli dalgalarýmla...