KALEMİMİN MÜREKKEBİ YÜREĞİMDEN AKIYOR
Bir aþk doðdu dünyaya sevginin rahminden…
Bir damla okyanus olur muydu, oldu iþte.
Yaðmuruna yakalanmadýysan aþkýn, güneþ yakar,
Yakalandýysan eðer güneþ bile serinletir koynunda.
Zaten aþk geldi mi gözüyle gelir, göz olur, her nazara söz olur.
Sen her duamdaki aminimin bereketisin sevgilim
Gözlerimde söz, sözlerimde göz.
Bir yürek yaþadýðý þeyi nasýl tarif edemezdi, edilmiyor iþte,
Ne kadar ettiðini sansa da hangi ifade bunu mümkün kýlardý…
O yüzden sen baþýný omzuma, aþkýný sol göðsüme yasla, sol göðsümün altýna.
Çiçeðe can veren toprak gibi, besleyen su gibi,
Bütünleyenim ol yarýmýn yari gibi, kalbimin eksik kalanýný.
Ve tüm bu nimetleri veren Allah’ýn rýzasý için sev beni…
Öyle sev ki, doy ama hiç doymamýþ gibi yudum yudum damlat yüreðine sana olan aþkýmý, hislerimi.
Öyle bir his ki bu, zamanýn ötesine geçen, ufacýk bir yüreði koskoca dünya yapan,
Dünya ne kelime, sevgisinin gülleriyle cennetini sunan.
Dünyada ne kadar alfabe varsa, ne kadar dil varsa anlatýlmayan;
Sadece sevgilinin yüreðinden duyulan ve hissedilen bir aþk ile seviyorum seni.
Bir aþk var bir sen, gerisi senden senli bana kalan…
Öyle bir aþk ki bu;
Farklý kitaplarý okurken ayný Aþk sözcüðünde buluþan,
Farklý þarkýlarý dinlerken ayný Aþk melodisinde coþan.
Anlatýlamayan ama anlamasý çok kolay olan…
Sabahlara kadar uyutmayan, içindeki güneþi ay ýþýðýnda yýldýzlara anlatmaya çalýþtýran.
Hayaller üzerine hayaller kurduran.
Her, yüzü, bedeni, fiziði için seveni gördükçe,
Seni sen olduðun için, yüreðinin güzelliði için sevdiðine binlerce kez þükrettiren.
Yalnýzlýk hissine, yüreðinde olduðu için ruhundan fýþkýran mutluluklarýn þelalesi olan…
Dök sevgili dök içindeki aþkýn meyvelerinden,
Bilirim senin sevgi aðacýnýn yaþý yok, çünkü sonsuzdur o sonsuzluðu çaðrýþtýran.
Bilirim öyle güzeldir ki kalbin, tüm canlýlara sevgi gölgesi olacak kadar heybetli…
Ben sana bir sarmaþýk gibi sarýldým ey sevgili,
Ben sen oldum ve þimdi aþkýmýza meyve üstüne meyve vermek için buradayým.
Yaradýlýþ sebebimin aþký içindeki aþkýn rýzasýyla seviyorum seni…
Al al olmuþ yanaklarýmýn sýcaklýðýyla seviyorum,
Yüreðim zaten yanardað olmuþ, an be an patlamakta.
Ne kadar benzetmeler yapsam da hiçbir þey benzeyemez senli bendeki bu dünyaya…
Þimdi kalemimi yüreðime býrakýyor ve sessiz cümleler ile yazýyorum aþkýmý…
Aþkýn dilinden körler de saðýrlar da anlarken konuþmak ne kelime,
Sana olan sevgimi sessiz ama kocaman haykýrýyorum.
Aþkýn bazen sessizlik olduðunu bilen ben, bunca þey söylerken;
Ya bilmesem, boðazým yýrtýlana kadar konuþurdum, dilimin sessizliðinde yüreðim hiç susmaz ya…
Sen sadece yüreðinin kulaðýyla dinle beni ey sevgili,
Ben artýk yüreðimin diliyle konuþuyorum…
Sen sadece yüreðinin gözüyle bak bana ey sevgili,
Ben artýk yüreðimin gözlerindeki gözlerle bakýyorum…
Sen sadece yüreðinden hisset beni ey sevgili,
Çünkü ben yüreðimde hissediyorum yüreðini…
Kalemimin mürekkebi yüreðimden akýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
kalbimsenisevdi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.