Alçıda

Asla kurtulamayacaðým bundan! Þimdi benden iki tane var:
Bu yeni büsbütün beyaz kiþi ve o eski sarý olaný,
Ve beyaz kiþi kesinlikle daha üstün olandýr.
Yiyeceðe gereksinim duymaz, gerçek azizelerden biridir.
Baþlangýçta nefret etmiþtim O’ndan, kiþiliði yoktu –
Ölü bir beden gibi benimle yatmýþtý yatakta
Ve korkuyordum, çünkü biçimi týpký benim gibiydi.

Sadece daha fazla beyaz ve kýrýlamaz ve þikayetsiz.
Bir hafta uyuyamamýþtým, kendisi öyle sakindi ki.
Her þeyle suçladým kendisini, fakat cevap vermedi O.
Anlayamamýþtým O’nun aptalca davranýþýný!
O’na vurduðumda sessiz durmuþtu, gerçek bir barýþsever misali.
Sonra farkýna vardým ki istediði þey sevilmekti:
Canlanmaya baþladý, ve O’nun faydalarýný gördüm.

Bensiz var olamazdý, yani tabii ki bana minnettardý.
O’na bir ruh verdim, çiçeklendirdim O’nu
Çok deðerli olmayan bir porselendeki gülün açmasý misali,
Ve bendim herkesin ilgisini çeken,
Baþta sandýðým gibi O’nun beyazlýðý ve güzelliði deðildi.
Biraz himaye ettim O’nu, ve yalayarak içti bunu –
Handiyse hemencecik bir köle zihniyeti taþýdýðý söylenebilir.

Beni beklemesine bir itirazým yok, ve O çýlgýnca seviyordu bunu.
Sabahlarý erken kaldýrýrdý beni, yansýtarak güneþi
Þaþýrtýcý derecedeki beyaz gövdesiyle, ve ben fark ediyordum
O’nun paklýðýný ve dinginliðini ve sabrýný:
En iyi hemþireler gibi huyuna suyuna gidiyordu zayýflýðýmýn,
Doðru dürüst iyileþsin diye, kemiklerimi yerinde tutarak.
Zamanla iliþkimiz daha bir gerginleþti.

Bana aldýrmaz olmaya baþladý ve soðuk görünüyordu.
Ýçten içe beni kýnadýðýný hissettim,
Sanki alýþkanlýklarým bir þekilde O’nunkileri gocunduruyordu.
Akýþýna býraktý her þeyi ve giderek daha dalgýn oldu.
Ve derim kaþýnýyordu ve yumuþak parçalar halinde dökülüyordu
Bakýmýmý oldukça kötü yapmasýydý sadece bunun nedeni.
Sonra anladým sorunun ne olduðunu: ölümsüz olduðunu düþünüyordu.

Beni terk etmek istiyordu, daha üstün olduðunu düþünüyordu,
Ve kendisini bilgilendirmiyordum, ve kýzgýndý –
Günlerini heba ediyordu yarý bir cesedin üstünde!
Ve benim ölmüþ olmamý umuyordu içten içe.
O vakit aðzýmý ve gözlerimi örtebilirdi, beni tümüyle örtebilirdi,
Ve boyalý yüzümü taþýyabilirdi týpký bir mumya tabutunun
Taþýdýðý gibi bir firavunun yüzünü, çamur ve sudan yapýlmýþ olsa bile.

O’ndan kurtulabilecek bir konumda deðildim.
Uzun bir zamandýr beni desteklediðinden handiyse felç olmuþtum –
Nasýl yüründüðünü ve oturulduðunu unutmuþtum,
Yani O’nu herhangi bir þekilde kýzdýrmamak için dikkatliydim
Ya da zamanýndan önce O’ndan nasýl öç alacaðýmý göstermemeliydim.
O’nunla birlikte yaþamak tabutumla birlikte yaþamak gibiydi:
Gene de baðýmlýydým O’na, bu durumdan piþmanlýk duysam bile.

Birlikte mutlu bir çift olacaðýmýzý düþünmüþtüm baþlangýçta –
Fakat sonuçta, bir çeþit evlilikti bizimkisi, böylesine yakýn olmak.
Þimdi anlýyorum ya birimiz ya da öbürümüz olacak.
Biz azize olabilir O, ve ben çirkin ve kýllý olabilirim,
Fakat yakýnda anlayacak bunlarýn önemli olmadýðýný.
Gücümü toparlýyorum; bir gün O’nsuz yapabileceðim,
Ve o vakit telef olacak O yoklukla, ve beni özlemeye baþlayacak.

[1961]

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: