Yarýnýmla aktini, takvimden sildi dünüm
Arýma uzanýnca o kahrolasý dilin,
Býrakýn aðlayayým bugün aðlama günüm.
Mazlumlarýn ahýna, göz diken hýrsýz elin
Çamurunu atýnca, kötü anýldý ünüm
Gözün aymýþ diyorlar, sofrandan pay alýrken
Bir zerre çýkar için yanýlgýda kalýrken.
Kem kadehi kaldýrýp þerefine diyorken
Sonunu düþünmeden, iftira atýyordun
Devþirme aklýn ile son sürat gidiyorken
Þeytanýn kucaðýnda cakaný satýyordun
Rabb’i unutmuþ gibi, küfürler ediyorken,
Çaðlayanlar kýskandý, gözyaþýmýn selini
Kaynaðý kurutmayan meczup sahra yelini.
‘’Her kadýn bir çiçektir’’, hani denir ya bazen…
Ayaðýnýn altýna cenneti yakýþtýran
Rahman’a þükür için dönüyorsa semazen,
Vicdanla dertleþmede kalbini sýkýþtýran
Günahýn toplamýnda isyan ediyorsa yen...
Ýlk adýmýný atýp tövbenin eþiðinden
Ýptal etsen yerini, cehennem beþiðinden.
4 Haziran 2012 / NÜS