Yitik Zamanların İnsanları

Yitik zamanlarýn insanlarý ,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Onlarýn hayalleri vardý, gerçekleþme ihtimali olan,
Güzel bir dünya üzerine,
Ne zaman umutlarý kýrýldý, kýrdýlar umutlarýný,
Ýþte o zaman býraktýlar hayallerini,
Dalgalarýn dövdüðü yosunlu kýyýlara,
Kendileri de sürüklendiler hayalleriyle,
Ve yitirildiler zamanýn bir köþesinde,

Yitik zamanlarýn insanlarý,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Dostça sevdiler insanlarý, insanca yaþamayý,
Gözlerinde güzelliðin ýþýðý vardý,
Hakký savundular, hakký tutup kaldýrdýlar,
Ne zaman hýrs ,tutku, gurur geçti her þeyin önüne,
Nefis taht kurdu fil diþi kuleye,
Ezilince insan onuru ayak altýnda,
Onlarda yitirildiler zamanýn bir köþesinde,

Yitik zamanlarýn insanlarý ,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Kuru topraklara düþen yaðmur gibi,
Fakirin sofrasýnda aþ,
Zalimin karþýsýnda mazlumun ahý,
Kabul edilmiþ bir duaydý,
Kalabalýðýn içinde yalnýz kaldýðýnda insan,
Vurdumduymaz kalabalýk,
Yardým dilenen elden kaçtýðýnda,
Onlarda yitirildiler zamanýn bir köþesinde,

Yitik zamanlarýn insanlarý,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Göklere saçýlmýþ yýldýzlar gibi ,
Yeryüzünde çoktular , iyiydiler,
Kötü azýnlýktý, azdý hiçbir þeye gücü yetmezdi,
Kötüye atýlan kurþun gibi hýzlýydýlar düþeni kaldýrmada,
Þimdi tatsýz ve kül rengi gökyüzü, tek bir yýldýz görünmüyor,
Düþmanca gürüldüyor,
Kötünün kurþunu arkadan saplanýyor haince,
Düþene atýlan tekmenin sayýsý elle sayýlamayýnca,
Onlarda yitirildiler zamanýn bir köþesinde,

Yitik zamanlarýn insanlarý,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Aydýnlýk günlerde yaz yaðmuruyla açan bir gök kuþaðý gibi,
Bað kurarlardý iki diyar arasýnda,
Yüksek bir daðýn zirvesinde esen rüzgar gibi,
Ferahlatýrlardý insan yüreðini,
Söyledikleri türkü barýþtý, kardeþlikti,
Ne zaman puslu dipsiz bir gece çöktü, baykuþlar öttü ,
Felaket tellallarý türedi insanlar arasýnda,
Bir sýkýntý çöktü yüreklere,
Yitirdik sevinci, barýþý , kardeþliði,
Savaþ kana boyadý beyaz gülü,
Kýrmýzý güller boyun büktü, bülbüller öldü,
Onlarda yitirildiler zamanýn bir köþesinde,

Yitik zamanlarýn insanlarý ,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Bilirlerdi insanlarýn bir elin parmaklarý gibi olduðunu,
Severlerdi peygamberlerini,
Kulaklarýnda daha dün gibi yankýlanýrdý peygamberin vedasý,
Yaþamýn gerçekleri, olmasý gerekendi ,
Ýnsan insaniyetli olduðu kadar insandý,
Ne zaman Kabil Habil’i ayrý gördü,
Bir el beþ parmaðýný kendinden görmedi,
Peygamberin vedasý kulaklarda çýnlamaz oldu,
Yaþamýn gerçeði mal, mülk, para …
Ýnsan artýk parasý olduðu kadar insandý,
Onlarda yitirildiler zamanýn bir köþesinde

Yitik zamanlarýn insanlarý ,
Bir zamanlar þimdiki gibi deðildiler,
Onlarýn hayalleri vardý, gerçekleþme ihtimali olan,
Güzel bir dünya üzerine,
Ne zaman umutlarý kýrýldý, kýrdýlar umutlarýný,
Ýþte o zaman býraktýlar hayallerini,
Dalgalarýn dövdüðü yosunlu kýyýlara,
Kendileri de sürüklendiler hayalleriyle,
Ve yitirildiler zamanýn bir köþesinde,

Hamdi Güngör









Sosyal Medyada Paylaşın: