Çatı Katı

Bir evdi þehrin orta yerinde,
Biri yaþardý çatý katýnda,
Eski eþyalar gibi kimsesizdi orada.

Çatý katýnda bir lamba yanardý,
Gece yarýsý, dört duvar arasý,
Kimse görmezdi aya karþý,
Küçük daracýk penceresi,
Gecenin tek gözlü canavarýydý sanki,
Hayat hoþtu, biraz da loþtu,
Çatý katýnda.

Yaðmurlu günler bir baþkaydý orada,
Önce birkaç damla, sonra binlercesi,
Bir ahenk yankýlanýrdý ruhunda,
En güzel þarkýyý yaðmurlar söylerdi,
Çatý katýnda.

Eski eþyalar vardý bir köþesinde,
Zamaný ve mekaný hapseden eþyalar.
Alt alta, üst üste,
Üç ayaklý masa, üç beþ vazo,
Hallerinden belli ki,
Bir yýðýn hikaye saklanýyordu,
Çatý katýnda.

Kimler gelmiþ geçmiþti bu odadan,
Kaç hayat, kaç hikaye,
Bir kaçýndan birkaç sitem kalmýþtý geriye,
Sevgiye dair, hayata dair,
Bir kaç dize kazýnmýþtý duvara.

Zamaný gelmiþti, ayrýlacaktý bu þehirden,
Son geceydi çatý katýnda,
Bir kaç mýsrada o yazdý duvara.

"Zaman geçer, mekan deðiþir,
Yüzündeki bir çizgi, iki, üç, beþ,
Önce belirginleþir, sonra derinleþir,
Her þey deðiþir, geriye anýlar kalýr,
Çatý katýnda."

Hamdi GÜNGÖR
27. 05. 2010
PERÞEMBE
Sosyal Medyada Paylaşın:

hamdi güngör Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Ben giderim sen kal Çatı Katı Yitik Zamanların İnsanları Figan pervane Akıl ve gönül düşünmüyorsun Sığırcıklar söndü yanan son mum Sonsuz Aşk