Ben giderim sen kal
Bak iþte gidiyorsun, boðazým düðüm düðüm,
Akýyor zaman, damarlarýmda kan, doðarken ölüyor biri,
Meltemin nefesinde son yaprak düþüyor.
Ayrýlýk garýndan son sefer kalkarken,
Ýçimde bir ben ölüyor sen gidiyorsun.
Topraða düþtü ilk cemre,
Açtý ilk tomurcuk, ilk ceren doðdu sýrtlanýn koynunda,
Ýki serçe titrek bakýþlarla yaþarken aþký,
Düþtüðünde hazan yüreðime,
Gidiyorsun mevsimini þaþýrmýþ göçmen kuþlar gibi,
En güzel söz sevgiliye kavuþamamýþlarýn ruhundadýr,
En güzel sözler dilimde,
Toplayanlar bilir ki,
Sevgiliyi hatýrlatan çiçekler elimde,
Estiðinde yaðmur rüzgarlarý yüreðimde,
Dokunurum bulut tenine yaðmurlarla,
Sen giderken yaðmurlarýn koynunda.
Aþkýna boyandý boyanalý gülmedi ki yüzüm,
Yaþ odunlar gibi haykýra haykýra yandým,
Demiri deldiðinde göz yaþlarým,
Yaptýn yine yapacaðýný perçinlemeden gidiyorsun.
Anlatamadým ki derdimi, dilim lal olmuþ,
Gözlerim, gönlümün kölesi olduðunda,
Anla ki bu aþk çilem olmuþ,
Sen ki yedi harika ererken sýrrýna,
Gidiyorsun arkana bakmadan gidiyorsun.
Giderken unutma dermansýz aþk yakar genzimi,
Kurumuþ aðaçlar arasýnda solar güneþ,
Ve doðmayacak sevdam ölürken ruhumda,
Mermerler üstünde ebet,
Ben giderim sen kal.
Hamdi Güngör
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.